لقمان مقام علم و حكمت

لقمان حكيم : بردبار، جز هنگام خشم شناخته نشود .

لقمان حكيم ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : دنيايت را به آخرتت بفروش كه هر دو را به دست مى آورى وآخرتت را به دنيايت مفروش كه هر دو را از دست مى دهى .

لقمان حكيمـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : نماز را با جماعت بخوان ، گرچه روى نيزه باشد !

لقمان حكيم ـ در سفارش به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! از جمله چيزهايى كه بايد در برابر دشمنت به آن مسلّح شوى و در نتيجه، او را به خاك افكنى، اين است كه با او به زبان چرب و نرم سخن گويى و وانمود كنى كه از وى خرسند هستى، و از او دورى مكن كه آنچه در انديشه ات مى گذرد بر او آشكار مى شود و در نتيجه، خودش را در برابر تو آماده مى سازد.

لقمان حكيم ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : اگر مى خواهى عزّت دنيا را به دست آورى، طمع خويش را از آنچه مردم دارند، ببُر؛ زيرا پيامبران و صدّيقان، به سبب بركندن طمع خود، به آن مقامات رسيدند.

لقمان حكيم ـ در اندرز به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! اگر در مردن شك دارى، خوابيدن را از خودت بردار اما بدان كه هرگز توان اين كار را ندارى و اگر در برانگيخته شدن ترديد دارى بيدار شدن از خواب را از خودت دور گردان، اما بدان كه هرگز نتوانى چنين كنى.

لقمان حكيم ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : پسرم! هر چيزى را نشانه اى است كه با آن شناخته مى شود و به وجود آن گواهى مى دهد ... و غافل را سه نشانه است : سهو و سرگرمى و فراموشى.

لقمان حكيمـ در سفارش به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! مبادا خروس از تو زرنگتر باشد، هنگام سحر كه تو در خوابى او بر مى خيزد و آمرزش مى طلبد!

لقمان حكيم ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : فرزندم! با دانشمندان بنشين و زانو به زانوى آنان بزن؛ زيرا خداوند عز و جل، همچنان كه زمين را با بارش آسمان حيات مى بخشد، دلها را با نور حكمت زنده مى كند.

لقمان حكيم ـ به فرزندش ـ : پسركم! با خويشانت بپيوند و برادرانت را گرامى بدار . دوستانت كسانى باشند كه هرگاه از آنان جدا شدى و از تو جدا شدند، به سبب آنها بر تو عيب نگيرند .

لقمان حكيم ـ به فرزندش ـ : هركه با همنشينِ بد ، دوستى كند ، ايمن نمى ماند .

لقمان ـ به پسرش ـ : پسركم ! بر شمار دوستان بيفزا و از دشمنان ايمن مباش كه كينه در سينه هايشان ، چون آب زير خاكستر ، [پنهان ]است .

لقمان حكيم ـ به فرزندش ـ : پسركم! ... هركه به جايگاه هاى بدنام درآيد ، متّهم گردد و هركه با يارِ بد مصاحبت كند ، ايمن نمى ماند و هركه با يار درستكار مصاحبت كند ، سود مى برد .

لقمان ـ به پسرش ـ : پسركم ! هزار دوست بگير ، حال آن كه هزار [دوست ]نيز اندك است ، و يك دشمن هم مگير كه يكى نيز بسيار است .

لقمان حكيم ـ در اندرز به فرزندش ـ : فرزندم! پروا از خدا را تجارت خود گردان تا بى هيچ سرمايه اى ، سودها به سوى تو سرازير شوند.

لقمان حكيم ـ در سفارش به فرزندش ـ : بدان ـ اى فرزندم ـ از همان زمان كه از شكم مادرت افتادى ، دنيا به تو پشت كرد و آخرت به تو روى نمود و تو ، در ميان دو سراى ، قرار گرفتى : سرايى كه به آن نزديك مى شوى و سرايى [ديگر [كه هماره از آن دور مى گردى . 
پس ، زنهار كه همّ و غم خود را جز براى آباد كردن آن سرايت قرار ندهى كه به آن نزديك مى شوى و در آن ، اقامتت به درازا مى كشد ؛ زيرا تو براى آن سرا آفريده شده اى و به تلاش براى آن ، مأمور گشته اى. 
ديگر ، آن كه: از خداوند ، به اندازه اى كه به او نياز دارى ، اطاعت كن و به اندازه اى كه تحمّل عذابش را دارى ، از او نافرمانى كن.